Reflectie, ruimte en de kracht van een digitaal nieuw begin

De zomer nodigt vaak uit tot reflectie. Voor mij is het dé periode waarin ik bewust stilsta bij wat is geweest – het afgelopen jaar, soms meerdere jaren – en me afvraag: wat mag ik loslaten, en waarmee wil of mag ik opnieuw beginnen?

Wie mij een beetje kent, weet dat ik niet altijd makkelijk loslaat. Als ik ergens aan begin, wil ik het graag goed doen. En dat ‘goed’ mag dan ook het liefst meteen. Geduld en rust zijn eigenschappen die ik pas in de loop der tijd ben gaan waarderen – niet iets waar ik van nature ruim in gezegend ben. 😉

Een jaarlijks terugkerend voornemen: mijn digitale administratie opschonen. Oude bestanden, overbodige mappen, eindeloze back-ups… weg ermee, ruimte creëren, overzicht aanbrengen. Maar ja, iets met tijd nemen. En prioriteiten.

Tot deze zomer, waarin het lot een handje hielp. Mijn externe harde schijf – mijn digitale archief van bijna 30 jaar – viel. Niet van grote hoogte, maar genoeg om blijvende schade aan te richten. Resultaat: ik kon nergens meer bij. Geen documenten, geen foto’s, geen back-ups. Alles weg.

De eerste dagen waren stressvol. Want ook al kijk je er zelden naar, de wetenschap dat je altijd kunt terugkijken geeft vaak al rust. En ineens was die zekerheid weg.

Maar wat ik óók ontdekte: het gaf ruimte. Opruiming van het meest rigoureuze soort. Geen ruis meer, alleen nu en vooruit. Ik heb nog zóveel wél: mijn gezondheid, dierbaren om me heen, een fijn huis, mijn kat, tastbare herinneringen op papier – en ja, ook nog wat in de Cloud. 😉

Deze onverwachte digitale leegte gaf me de kans om met frisse ogen opnieuw te beginnen. Beter georganiseerd, bewuster en lichter. Het voelde bijna als een digitale wedergeboorte.

En eigenlijk… doet het geen pijn.

Alles lost zich op, met tijd – en ademhalen.